6 -11-2010, Aalmarktzaal te Leiden
Op een tour als deze rijden we meestal ruim van te voren weg, om niet te laat te komen. De technieklui in de meeste concertzalen en theaters gaan rond 17.00 uur eten. Voor die tijd moet dan eigenlijk alles al wel klaarstaan voor het concert. Zo ook deze zaterdag, maar waar we geen rekening mee hadden gehouden is dat je met een volle auto op zaterdag de binnenstad van een stad als Leiden niet inkomt. Precies de straten waar je doorheen moest rijden, stonden rijen met marktkramen... In de verste verte geen weg die naar het theater leidt als je niet bekend bent in een stad als Leiden met merendeels eenrichtingsverkeer.. Ook de Tomtom wist toch echt geen route meer te bedenken. Uiteindelijk maar de auto in een parkeergarage gezet en lopend zoveel mogelijk spullen meegenomen. Bij aankomst meteen de vleugels even geprobeerd, tweemaal een Steinway D in perfecte staat.
Voor het concert was er een lezing over Ten Holt die ik verzorgde, een inleiding over het stuk Canto Ostinato, over het ontstaan, de tijdgeest, de beeldende kunst en vele andere zaken. Sandra en ik speelde ook diverse stukjes live van muziekstukken die verbonden zijn aan deze stijl.
De avond was een uitverkochte zaal, met 350 mensen, waarvan er ongeveer 20 het geluk hadden op het podium te mogen liggen. Het was een spannende, energieke uitvoering. We mochten zelfs vier keer terugkomen na afloop met de bloemen, jammer dat je bij deze muziek beter geen toegift kunt geven, anders hadden we dat zeker gedaan. De zaal kwam na de laatste noten tot een geweldige staande ovatie waarbij er ruimschoots gefloten en gegild werd. Soms neemt het applaus na afloop bijna een pop-achtige vorm aan. De ontlading van het publiek na 90 minuten op het puntje van de stoel te hebben gezeten. Weer vele verhalen na afloop, flink cd’s verkocht en tevreden naar huis.Tags: simeon ten holt, canto ostinato, ligconcert, sandra jeroen, van veen, pianoduo
31-10-2010, Sneek
Sneek! Vandaag heb ik (Sandra) gespeeld met Tamara Rumiantsev. Omdat het zo ver weg was gingen we met de trein, ook geen sinecure....maar na deze lange reis een zeer warm welkom door de organisatie van de Sneker Simmer, een huiskamerfestival. Tamara en ik zouden twee keer een half uur optreden, met verschillend publiek. Het publiek maakte namelijk een stadswandeling waarbij in diverse huiskamers miniatuuroptredens te zien waren. Omdat ons concert twee vleugels vereiste speelden wij in een hotel-restaurant in plaats van een huiskamer, met-jawel- een hotelkamer als kleedkamer! Luxe!! Eenmaal aangekomen bleken de vleugels nog niet helemaal goed gepositioneerd (understatement...) ze stonden tien meter uit elkaar, één op een verhoging en de andere tussen de eettafeltjes, en beide met het klavier naar dezelfde kant (dan zie je elkaar niet; oogcontact is essentieel bij Canto). Maar geen enkel probleem hoor, er werden een paar kloeke Friese koks uit de keuken van het restaurant opgetrommeld en die hebben de vleugels keurig verplaatst tot het naar onze zin was. Heerlijk gespeeld, en `s avonds moe en tevreden weer in de trein. Voor herhaling vatbaar!Tags: simeon ten holt, canto ostinato, ligconcert, sandra jeroen, van veen, pianoduo
