12 januari 2011, DeLaMar, Amsterdam
In het gloednieuwe theatergebouw van Van den Ende speelden we vandaag. En dan nog uitverkocht ook! In de middag gingen we vroeg op pad, voor de files uit richting Amsterdam. Bert had aangeboden chauffeur te willen zijn, dus die kwam ons netje ophalen. En vanavond stond ons een inspannend concert te wachten. Eenmaal aangekomen bij het nieuwe theater, het was zo nieuw dat het pasjessysteem voor de kleedkamers nog niet helemaal foutloos werkte, maar na een paar keer heen en weer lopen toch de goede code in het pasje waardoor we onze kleding konden ophangen. Sandra had een nieuwe jurk mee, een prachtig lichtblauwe avondjurk.
Na het samen inspelen op de vleugels zijn we zijn om en om even naar boven gelopen om te kijken en te luisteren naar de klank in de zaal. Erg hoog, met overal goed zicht en een goed geluid. Tegen de avond eerst samen met de techniek gegeten in het artiestencafe. Het is altijd gek, eerst heb je enorm veel tijd, en dan ineens is het voorbij, moet je snel omkleden en je richting het podium begeven om het concert te geven. Voor aanvang van het concert hebben we beiden een toelichting gegeven over het Canto, het publiek stelt het erg op prijs als je er iets over verteld. Je kunt een uitgebreide toelichting schrijven, maar zo bij de vleugels het een beetje toelicht en in de tijd plaatsen is prettig. En toen begonnen we..... Tijdens het concert kon je een speld horen vallen, ondanks dat er 601 mensen in de zaal zaten en nog een kleine 50 op het podium lagen had je geen moment het gevoel de de muziek door zoveel oren gedeeld werd. Na bijna 100 minuten onafgebroken stilte barstte het applaus los. Iedereen had erg genoten, en toen we beneden cd's gingen verkopen kregen we het ene na het andere compliment. Er gebeurden vanavond ook weer heel speciale dingen. Magisch hoe wij ook na zoveel spelen nog elke keer verrast worden door het Canto. Amsterdam was een warm welkom en we hopen er vaker te spelen!
De volgende dag stond er op de site van DeLaMar een aantal foto's van het concert, voor het eerst zoveel mensen op het podium van de zaal, en buiten in de stromende regen stond zelfs een meisje met een kartonnen bord: Wanted, kaartjes voor 2x Canto Ostinato....
Tags: simeon ten holt, canto ostinato, ligconcert, sandra jeroen, van veen, pianoduo
07-01-2011, Alphen aan den Rijn, Castellum
Het nieuwe jaar zijn we begonnen in Alphen aan den Rijn. Na aankomst in het Theater eerst naar de zaal, kijken wat voor vleugels we hadden. De techniek van het theater was nog bezig met inhangen van de lampen voor het lichtplan en dus tijd voor een kopje koffie. Blijkbaar was er iets met de verwarming, want beneden in de kleedkamers en de artiestenfoyer was het erg warm. Bovendien was er nog een andere voorstelling in een andere zaal waarvoor ze nog aan het repeteren waren in de artiestenfoyer, dus daar konden we even niet terecht. Voor het concert was er een inleiding door iemand anders, dus wel even afgestemd dat wij in ons praatje andere dingen vertelde. Het concert was redelijk bezocht, en we hebben ongeveer 85 minuten gespeeld. Past dus weer niet op een Cd. Als we zo blijven spelen maken we een versie die nooit op een Cd past, altijd op 2 cd's. En het blijft toch jammer dat er niet meer dan 80 minuten aan hoogwaardige audio op een cd past. toch maar mp3 dan? de toekomst zal het leren, misschien was Simeon daar ook wel zijn tijd in vooruit? Waarom was de eerste cd 74 minuten? Omdat de directeur van Sony (Ohga) vond dat de negende symphonie van Beethoven (in de versie uit 1951 van Furtwängler) er helemaal op moest kunnen. Wist u dat we best trots mogen zijn op de cd, het gaatje in het midden is precies de afmeting van een dubbeltje. Later zijn ze echt de grenzen van de techniek gaan verkennen en bleek dat er 80 minuten op een schijf past. Als er nu een nieuwe fan van Canto was, en die was directeur van een groot mediaconcern dan zou die wellicht een geluidsdrager uitvinden van meer dan 90 minuten. Of is Steve Jobs een Canto-fan, en zou hij zo de IPod hebben uitgevonden?....
Tags: simeon ten holt, canto ostinato, ligconcert, sandra jeroen, van veen, pianoduo
6 -11-2010, Aalmarktzaal te Leiden
Op een tour als deze rijden we meestal ruim van te voren weg, om niet te laat te komen. De technieklui in de meeste concertzalen en theaters gaan rond 17.00 uur eten. Voor die tijd moet dan eigenlijk alles al wel klaarstaan voor het concert. Zo ook deze zaterdag, maar waar we geen rekening mee hadden gehouden is dat je met een volle auto op zaterdag de binnenstad van een stad als Leiden niet inkomt. Precies de straten waar je doorheen moest rijden, stonden rijen met marktkramen... In de verste verte geen weg die naar het theater leidt als je niet bekend bent in een stad als Leiden met merendeels eenrichtingsverkeer.. Ook de Tomtom wist toch echt geen route meer te bedenken. Uiteindelijk maar de auto in een parkeergarage gezet en lopend zoveel mogelijk spullen meegenomen. Bij aankomst meteen de vleugels even geprobeerd, tweemaal een Steinway D in perfecte staat.
Voor het concert was er een lezing over Ten Holt die ik verzorgde, een inleiding over het stuk Canto Ostinato, over het ontstaan, de tijdgeest, de beeldende kunst en vele andere zaken. Sandra en ik speelde ook diverse stukjes live van muziekstukken die verbonden zijn aan deze stijl.
De avond was een uitverkochte zaal, met 350 mensen, waarvan er ongeveer 20 het geluk hadden op het podium te mogen liggen. Het was een spannende, energieke uitvoering. We mochten zelfs vier keer terugkomen na afloop met de bloemen, jammer dat je bij deze muziek beter geen toegift kunt geven, anders hadden we dat zeker gedaan. De zaal kwam na de laatste noten tot een geweldige staande ovatie waarbij er ruimschoots gefloten en gegild werd. Soms neemt het applaus na afloop bijna een pop-achtige vorm aan. De ontlading van het publiek na 90 minuten op het puntje van de stoel te hebben gezeten. Weer vele verhalen na afloop, flink cd’s verkocht en tevreden naar huis.Tags: simeon ten holt, canto ostinato, ligconcert, sandra jeroen, van veen, pianoduo
14-11-2010, K13 te Velp
In Velp stonden twee C7 vleugels op ons te wachten. Het is een klein maar sfeervol theater met een buitengewoon goede akoestiek. We waren verrast hoe de twee Yamaha vleugels klonken. Echt een ruimte die anders dan een theaterzaal klinkt. Gelukkig maar, want we hadden Toon Boland (onze geluidsman) niet bij ons.
Het was een uitverkochte voorstelling; gek genoeg waren de ligplekken het eerst verkocht! In het begin dacht men dat dat niet zo’n succes zou worden... Bij het omkleden in de kleedkamer hadden we zicht op de aankomende mensen, en we keken onze ogen uit, Fatboys, matrassen, luchtbedden, matrasjes, slaapzakken dekens, kussens. er werd een enorme hoeveelheid `ligmeubilair` naar binnen gebracht. Alleen dat is al een prachtgezicht om mee te maken!
We hebben wel een nieuw record gezet in deze reeks, 98 minuten non-stop gespeeld. Na een daverend applaus en een paar keer terugkomen konden we met de mensen praten over hun ervaringen. Iemand sloeg de spijker op zijn kop door op te merken: „als ik naar een ander klassiek concert ga dan wil na een half uur een andere houding aannemen, liggen of in ieder geval een ontspannende houding aannemen en dat lukt niet in een theaterstoel, hoe goed ze soms ook zijn”.Tags: simeon ten holt, canto ostinato, ligconcert, sandra jeroen, van veen, pianoduo
11-11-2010, Theater de Vest te Alkmaar,
Vandaag was een bijzondere uitvoering, niet alleen zou dit de premiere worden in Alkmaar, maar Colette Ten Holt-Noël was ook aanwezig. We speelden op twee gelijkwaardige Steinway vleugels in de Reaal zaal. Paul Elbertse was er ook bij om de laatste hand te leggen aan het lichtplan voor de tour. Bij aankomst waren Paul en Toon er allebei al. Na een korte inspectie door het gebouw, de kleding ophangen in de kleedkamers, het artiestencafe bezoeken en een kopje koffie konden we beginnen aan onze soundcheck. Nadat we alles naar tevredenheid hadden ingesteld zijn we gaan eten. Het publiek had bij nader inzien massaal kunnen liggen in de zaal; er was ruimte genoeg, maar er was iets niet helemaal goed gegaan in de communicatie, nu lagen er maar 20 mensen, de rest van het publiek moest zitten...jammer! Het concert ging buitengewoon goed, een erg subtiele uitvoering, met veel verrassingen (zelfs na het 400 keer spelen), en betoverende momenten. Zonder afspraak zoveel gelijke keuzes maken is bijna eng. We zitten per slot van rekening 5 meter van elkaar vandaan en dan toch zoveel beslissingen samen tegelijkertijd maken, dan begin je toch in een zesde zintuig te geloven.
Na het applaus mochten we nog vele bloemen en felicitaties in ontvangst nemen. We hebben ook nog cd’s verkocht, met diverse mensen gepraat en tot slot nog nagedacht over een uitvoering op andere toetsinstrumenten..
Colette kwam na de voorstelling met haar dochter bij ons, en ze had zichtbaar genoten! Ruim 90 minuten gespeeld en met een rustige vaart naar huis gereden, er stond een enorme wind en ondanks de zware Volvo V70 toch maar kalm aan gedaan. Voldaan maar moe veilig thuis gekomen en lekker van de nachtrust genoten.
Op naar Nieuwegein!Tags: simeon ten holt, canto ostinato, ligconcert, sandra jeroen, van veen, pianoduo
31-10-2010, Sneek
Sneek! Vandaag heb ik (Sandra) gespeeld met Tamara Rumiantsev. Omdat het zo ver weg was gingen we met de trein, ook geen sinecure....maar na deze lange reis een zeer warm welkom door de organisatie van de Sneker Simmer, een huiskamerfestival. Tamara en ik zouden twee keer een half uur optreden, met verschillend publiek. Het publiek maakte namelijk een stadswandeling waarbij in diverse huiskamers miniatuuroptredens te zien waren. Omdat ons concert twee vleugels vereiste speelden wij in een hotel-restaurant in plaats van een huiskamer, met-jawel- een hotelkamer als kleedkamer! Luxe!! Eenmaal aangekomen bleken de vleugels nog niet helemaal goed gepositioneerd (understatement...) ze stonden tien meter uit elkaar, één op een verhoging en de andere tussen de eettafeltjes, en beide met het klavier naar dezelfde kant (dan zie je elkaar niet; oogcontact is essentieel bij Canto). Maar geen enkel probleem hoor, er werden een paar kloeke Friese koks uit de keuken van het restaurant opgetrommeld en die hebben de vleugels keurig verplaatst tot het naar onze zin was. Heerlijk gespeeld, en `s avonds moe en tevreden weer in de trein. Voor herhaling vatbaar!Tags: simeon ten holt, canto ostinato, ligconcert, sandra jeroen, van veen, pianoduo
13-11-2010, Nieuwegein, Theater de Kom
Als je binnenkomt in een theater ga we meestal eerst naar de instrumenten toe, je moet per slot van rekening elke avond maar op andere instrumenten spelen en je bent voor een groot deel afhankelijk van het soort instrument. In de Kom waren dat twee C7 Yamaha vleugels. In de meeste zalen staat ofwel een Steinway ofwel een Yamaha. Beide gewoon goed gereedschap om mee te werken. Natuurlijk verschilt elk instrument, het blijft allemaal handwerk en een beetje een lot uit de loterij. Na een korte inspectie naar de kleedkamer, in dit geval beter een kleedsuite te noemen. Onder de zaal kwamen we toch in een prachtruimte; een complete keuken, relaxbank, eettafel met zes stoelen. een ruimte om om te kleden en zelfs een piano, voor als we de vingers nog even wilde warmspelen. Een kleedkamer die zo compleet is hadden we nog nergens gezien. Nadat het licht was ingesteld en de vleugels goed waren versterkt (slechts een beetje om net iets ruimte te maken) een hapje gegeten. Ik begon het concert met een korte inleiding zoals ik die elke keer doe, geheel in stijl met de aard van de muziek elke keer net iets anders op basis van dezelfde ingrediënten. Ook dit concert was erg strak en duurde ongeveer 90 minuten. Na afloop cd’s verkocht en met mensen gesproken. Volgend jaar staan we hier weer en dat is geen straf! Na afloop waren we ook nog eens heel snel thuis, de auto stond naast het gebouw en Nieuwegein-Culemborg is geen afstand. In de auto terug moest ik nog denken aan 18 jaar geleden toen onze zoon Joeri hier in het ziekenhuis geboren werd in Nieuwegein, nooit gedacht dat ik hier 18 jaar later weer zou zijn, maar dan om een concert te spelen.Lees meer...Tags: simeon ten holt, canto ostinato, ligconcert, sandra jeroen, van veen, pianoduo
28-09-2010, Philharmonie Haarlem.
Wat was het een feest om te spelen in deze fantastische zaal met twee gelijke Steinway D concertvleugels en veel mensen om ons heen op het podium. Er waren een groot aantal ligplaatsen rond de pianisten heen, en tevens publiek in de zaal en op het balkon. Na een korte toelichting op het programma gingen de lichten uit, de spot op de muziek begonnen we na een korte concentratiepauze met het Canto Ostinato. Gedurende de compositie had Ingrid van de techniek vrij spel om de muziek van sfeerverlichting te voorzien. Na ruim 85 minuten waren de 106 secties allemaal gespeeld en kregen we groot applaus van het publiek dat zichtbaar en hoorbaar genoten heeft van dit eerste ligconcert in de reeks die dit jaar gepland staan. Na afloop nog vele mooie, soms ook ontroerende, reacties in ontvangst mogen nemen en een aantal cd’s gesigneerd en verkocht. Aan alle dingen (ook de mooie) komt een eind, na het omkleden (we hadden de designkleding van Anneke Klein Kranenbarg aan) met onze chauffeur Bert mee terug gereden onder het genot van een biertje en heerlijke chocolade. Het viel ons op dat er zoveel jonge mensen bij waren, dat stemt ons extra vrolijk. Op naar het volgende concert, dat veel mensen maar van de Canto Ostinato mogen genieten, en dan wel liggend! Tags: simeon ten holt, canto ostinato, ligconcert, sandra jeroen, van veen, pianoduo
Hier gaan we de belevenissen van onze concerttour bijhouden! vanaf eind september online!Tags: simeon ten holt, canto ostinato, ligconcert, sandra jeroen, van veen, pianoduo
